Koekjestrommel
28/4/2013 - Vroeger stond de wekker in een bord vol muntstukken. Toen
hij afging en een klepeltje tussen twee metalen bellen ratelde en de muntjes op
en neer deed dansen tegen het porselein wist je hoe laat het was. In onze
digitale wereld wekt je telefoon je zacht en heb je de keuze tussen wel honderd
wekdeuntjes. Van het geruis van golven tot een briesende leeuw.
Goed, tijdig opstaan blijft moeilijk en het is een deugd die
niet in mijn DNA gebeiteld staat. Na een bordje havermout en een koffie, zwaai
ik mijn been over mijn fiets en rij
richting Laarne.
Een halfuur later zit ik in het wiel van Jean-Pierre, die
met zijn granieten kuiten de kadans aangeeft bij de hazewinden (B-ploeg). Slapend Vlaanderen , op die ene gekke, scheurende
chauffeur na, laat rustig begaan. Een vlakke rit smaak ik wel en geen enkele
Davitamonees die ook maar klaagt over
stijve benen. Ik denk dat de goodie-bag van Marc Coucke een perfecte
melkzuurvernietiger is.
Via de Moervaart komen we in het Heidebos en als een man een
boom ziet dan moet hij… plassen.
Er rijden steeds meer
vrouwen mee in onze groep en dat wordt dus een probleem. Ze zullen er
rekening mee moeten houden dat er elke rit eens de andere kant opgekeken moet
worden.
In de natuur heb je geen last van de verlokkingen van de
stad maar in een straat die naar bakker geurt, kan ik het erg moeilijk
krijgen. Zo ook Dorien, die na het
ruiken van gebakken kip plots tegen me zegt: ‘Ik heb wel goesting om een
frietje te stekken!’. Volgt een gesprek over hoe gezond je frieten kan maken. Door
ze dik te snijden (minder vetoppervlak) of door ze bestrooid met paprika en ingesmeerd
met olijfolie gewoon in de oven te stoppen. Waar is toch die heerlijke tijd,
toen we nog frieten mochten eten gebakken in ossewit? Pechdag voor Dorien,
wiens zus later op de dag naar het Oost-Vlaams kampioenschap atletiek moet.
Dieetkost dus ofwel achter de gordijnen smullen.
Bij aankomst in Laarne wordt
unisono beslist om het terras te doen. Dan begint een beleefdheidswedstrijd
tussen Janet en Véronique over de ‘pot’.
Beide dames willen de verwarring over de drankprijzen uitleggen en dan
volgt: “Allez Janet, zegt gij het maar!” “Neen, neen Véronique, doe maar!”, tot
op een bepaald moment Willy zegt : “Ik meene dat viere, vijve en zevene waos!”
Helderheid van geest , zelfs na een aanval op de laatste brug van de dag.
Als ik vraag hoe Jeanette nu eigenlijk geschreven wordt ,
komt snel het modernere Janet boven. Het is hem echter vooral om de uitspraak
te doen. Niemand in Laarne krijgt het woord deftig geprononceerd. In Nederland
zeggen ze ‘Sjenèt’ en in het Engels is het Janet (spreek uit als in Janet
Jackson). Maar dat past dan weer niet bij André. Besloten wordt voortaan ‘Janet
en Andrew’ te gebruiken. Als ik zeg dat
ik dat koningspaar al zie staan op een blikken koekjestrommel, word ik door
Jeanette, Janet, Sjenèt onmiddellijk in de ban geslagen.