De vlasmachine
19/5/2013 – Perfecte symbiose bestaat. Vandaag rijden de
jachtluipaarden en de hazewinden broederlijk naast mekaar de verrassingsrit
Johnny Vandenberghe. Iedereen opgetogen over de foute weersvoorspelling. Er
staat een harde wind maar dat deert niet als de zon de wolken openbreekt.
Johnny, de Trapper met weinig spaken in zijn wiel, leidt ons langs onbekende
paadjes. Verrassend is het telkens weer wanneer onze aanvoerder op een saaie weg de lelijke
Vlaamse lintbebouwing doorbreekt en een mooi vergezicht tevoorschijn tovert.
Galante heer ook die Johnny. Spurt telkens naar voor om aan
de kruispunten de karavaan veilige overtocht te garanderen. Munkzwalm, Roborst,
Velzeke, Gavere, het zijn maar een paar gemeentes die we doorkruisen.
VandenBERGHE en dus gaat het op en neer. Meestal korte, nijdige hellingen. Ook
eens een steile duik naar de Zwalm, dat heerlijke bijriviertje van de Schelde.
De Zwalm heeft een groot verval, vandaar de vele watermolens, nu uiteraard
omgebouwd tot restaurants en cafés. Gekomen albij het ‘Parasolleke’ worden
enkele rake opmerkingen geplaatst. Een niet nader genoemd lid zou daar nog een
paar uurtjes geleden in volle opwarming geweest zijn voor deze rit.
Aan eten zal het je in de Zwalmstreek niet ontbreken. Ook
Freddy, alias Freddy Bianchi, ontbreekt het niet aan spijs. Zijn nieuwe fiets
is een Museeuw flax bike, gemaakt uit 50% vlasvezels en 50% carbon. Een
biofiets? In noodgevallen kan Freddy dus zijn fiets opeten of er desnoods een
overlevingsdekentje uit breien.
Als we ergens een lekke band hebben, onteren we de hagen in
de omtrek. Het is een vast ritueel geworden. Eén dame neemt zelfs de toiletten
in beslag van een huis in opbouw waarvan ik vermoed dat de keramische afdeling
nog niet is voltooid.
Veel ‘royals’ ook vandaag, Andrew en Janet zelf en ook zoon
en dochter. De tweede in lijn voor de troonsopvolging ontbreekt jammer genoeg,
evenals de voorzitter trouwens, die waarschijnlijk nog ligt te ronken in zijn alkoof.
Terug in Melle wat verwarring. Johnny is richting huis en
wij moeten richting Wastobbe. Zoals gewoonlijk kent iedereen de beste weg en
vallen we in drie groepjes uiteen. De kermisbarbecues vormen echter een stevige
rookpluim boven Laarne en een paar tellen later zit iedereen samen bij een
vierdelken bier.
‘Mooie rit vandaag’, droom ik als ik op weg naar huis door
Heusden rijd. Plots stormt een horde
communicanten in witte monnikskleren uit de kerk en moet ik flink in de remmen
gaan. Vlekkeloos stappen ze snel in de auto van ma en pa.