Don Fredo

25/8/2013 - Alfred Hamerlinck laat bij niemand een belletje rinkelen, zelfs niet als we in Wondelgem in pittige kadans voorbij het door hem in 1940 geopende café ‘Don Fredo’ draven. Don Fredo (1905-1993) was een wielervedette in zijn tijd. In 1931 twee  ritzeges in de Tour en één dag gele trui. In 1936 winnaar van de Zesdaagse Van Antwerpen. Drager van de koerstruien van de Franse sponsors Automoto, Général Lucifer en Dilecta. In 1927, toen de gemiddelde Vlaming nooit verder dan tien kilometer van zijn erf kwam, reed Alfred de Vuelta Ciclista al País Vasco. Jawel, de Basken rijden al lang op twee wielen!

Als jong ventje ging ik met mijn oom eens een cola drinken in dat café, enkel en alleen om die ridderlijke figuur eens van nabij te zien. Plots kwam hij uit de keuken binnengewandeld en dat beeld, dat beeld... wel, dat zag ik weer toen we er voorbijreden. Charisma van kop tot teen!

Maar goed, er volgen nog 100 kilometer en het is maar goed dat Steven en Jürgen de roedel leiden want hoewel Frank Deboosere weer een voorspelling heeft gedaan die in een andere stiel tot ontslag kan leiden, staat de wind hard in het gezicht. Het tempo is jachtig, gepast voor jachtluipaarden. Reisdoel: Ijzendijke in Zeeland. Reisafstand: 120 kilometer.

We galopperen voorbij Paris-Texas in Ertvelde en - toeval of niet - we passeren ook Assenede, geboortedorp van Alfred Hamerlinck. Iedereen kijkt voor zich uit, 33km/uur is geen mijmersnelheid.

Geen mijmeren mogelijk over het vissersverleden van Boekhoute, hoewel de provincie Oost-Vlaanderen overal borden met uitleg plaatst. Die zal ik dus allemaal lezen als ik met pensioen ben.

Het bezoek aan Nederland is kort, hoewel, ik houd wel van de Zeeuwen. Ze zijn Vlaamser gebekt dan de echte Hollanders, zijn gastvrij en serveren prima mosselen. Waterlandkerkje en Turkeije en we hebben het gehad, weer naar het vaderland.

Sint-Margriete, Bentille, Kaprijke, Waarschoot en we ruiken Gent. Niet spijtig want de snelheid en de kilometers beginnen te wegen. Ter hoogte van Halewijn gaat het richting Laarne.

Ik voel me prima op Drongenbrug en trek eens door, niet uit hovaardigheid maar wel van blijdschap omdat ik mijn Gentse torenrij zie. Maar ja, Gent is Laarne niet en dat moet ik bekopen. De Jozef Plateaustraat doet me de das om en er volgt een accordeonrit tot aan de Wastobbe.

Gelukkig zijn er af en toe een paar stuwende handen (weet je nog Alain?) die me tot de koord brengen.

Van de week koop ik een bak Fristi!

Alfred Hamerlinck, alias 'Don Fredo' (1931)